…και αν τελικά δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν, για μας και τους αγαπημένους μας! Αρκεί να τον ανακαλύψουμε μέσα μας…
Πολλοί γονείς αναρωτιούνται για το αν πρέπει να πουν στα παιδιά τους ότι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Η απάντηση εξαρτάται από την ηλικία και την ψυχοσυναισθηματική ωριμότητα του κάθε παιδιού.
Ως την ηλικία των τεσσάρων χρόνων, είναι σκόπιμο να ερεθίζουμε την φαντασία του παιδιού και το ίδιο αρέσκεται στην ιδέα ενός άγιου που το θυμάται και του προσφέρει δώρα.
Με την ένταξη του παιδιού στο νηπιαγωγείο, η κατάρρευση ή η αναπαραγωγή της ιστορίας του άγιου εξαρτάται από το πόσο είναι έτοιμο το παιδί να ¨ακούσει¨ για την απουσία του άγιου.
Συνήθως η σχολική ηλικία είναι εκείνη που καθιστά το παιδί ικανό να αντιληφθεί ότι ο “κουβαλητής” άγιος του δεν υπάρχει ως φυσικό πρόσωπο αλλά τον αντικαθιστούν οι γονείς του. Όσο μεγαλώνει το παιδί, μαθαίνει σιγά – σιγά για τη ζωή, το έργο και το θάνατο του αγίου, καθώς η ωρίμανση του φροντίζει για την αποδοχή της πραγματικότητας με φυσικό και ανώδυνο τρόπο. Χρειάζεται προσοχή γιατί, μια πρόωρη μετάβαση θα πληγώσει το παιδί ενώ μια ετεροχρονισμένη ίσως να το θυμώσει.
Ως ενήλικοι πλέον όλοι μας μπορούμε να βρούμε ή να δημιουργήσουμε μέσα μας το δικό μας άγιο Βασίλη.
Δημιουργώντας τις συνθήκες προσφοράς δώρων στους αγαπημένους μας και αποδεχόμενοι τα δώρα των άλλων, είτε πρόκειται για υλικά αγαθά είτε για συναισθηματικό μοίρασμα, ικανοποιούμε την ανάγκη μας για προσφορά και αποδοχή ευχάριστων συναισθημάτων. Κάνοντας δώρα και ανταποκρινόμενοι συναισθηματικά στους άλλους, δεν σημαίνει μόνο ότι τους αγαπάτε και νοιάζεστε για αυτούς. Άλλωστε τίποτα δεν γίνεται αποκλειστικά για τους άλλους. Κάθε πράξη μας έχει ως αποδέκτη και τον εαυτό μας. Κάθε προσφορά είναι ταυτόχρονα και αυτοπροσφορά. Αγαπώντας και προσφέροντας στους άλλους απολαμβάνετε ταυτόχρονα τα ευχάριστα συναισθήματα που αυτή η αγάπη και προσφορά παράγει σε σας. Κατά κάποιον τρόπο, όχι μόνο στις γιορτές, αλλά και όλο το χρόνο, η χαρά που δίνουμε στους άλλους είναι η χαρά που ξαναγυρίζει πίσω σε μας.
Μην ξεχάσετε να προσφέρεται ένα δώρο και στον εαυτό σας. Ξεχνώντας τον εαυτό σας και προσφέροντας μόνο στους άλλους, ίσως να εκφράζετε έμμεσα την ανάγκη σας να ήσασταν εσείς στη θέση τους. Για το λόγο αυτό χαρίστε και στον εαυτό σας κάτι που θα σας ευχαριστήσει και δεχθείτε πρόσχαρα τα δώρα των άλλων όσο μικρά και αν είναι.
Μια πρόσκληση, ένα τηλεφώνημα, ένα e-mail ή μια ευχετήρια κάρτα, μπορεί να αποτελεί ένα υπέροχο Χριστουγεννιάτικο δώρο, για εκείνους τους μοναχικούς που το έχουν πάρει απόφαση ότι τους ξέχασαν. Θυμηθείτε τους. Θα πάρουν άλλο νόημα τα Χριστούγεννα τα δικά τους αλλά και τα δικά σας.
Για πολλούς, τα ζεστά σπιτικά μας, τα γεμάτα Χριστουγεννιάτικες λιχουδιές σαλόνια μας, η ανταλλαγή δώρων, η υγεία μας, η ψυχική μας γαλήνη, οι ενωμένες και ζεστές οικογένειες μας, είναι πράγματα που μόνο να τα ονειρευτούν μπορούν. Είναι αυτοί που τα Χριστούγεννα δεν τα συνδέουν με χαρά. Για αυτούς είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες, γεμάτη μοναξιά, φόβο, θλίψη, φυλακή, πείνα, αρρώστια, κρύο, απελπισία, πόλεμο, εγκατάλειψη. Τα Χριστούγεννα εκτός από το να δείχνουμε την αγάπη μας για τους δικούς μας ανθρώπους καλό είναι να ακούμε και τις φωνές όλων αυτών έξω από τα σπίτια μας. Έστω και μόνο στις γιορτές. Γιατί όλοι εκείνοι έξω δεν είναι ΄στατιστικές΄, ΄κυβερνητικές προσφορές΄, ΄διεθνή προβλήματα΄, ΄κοινωνική μάστιγα΄. Είναι άνθρωποι, ο καθένας τους πολύπλοκος, μοναδικός και πολύτιμος, όπως εμείς οι περισσότερο ‘προνομιούχοι’. Θυμηθείτε τους και μαζί με αυτούς θυμηθείτε και τα αδέσποτα ζώα που εγκαταλείφθηκαν, άλλα βασανίστηκαν και αρρώστησαν, διότι είχαν τη ΄τύχη΄ να δώσουν κάποτε χαρά σε οικογένειες που δεν ήταν έτοιμες να την δεχθούν και τα έδιωξαν.
Τα δώρα και οι προσφορές σε συλλόγους – φορείς με φιλανθρωπικό και ζωοφιλικό σκοπό, δίνουν ένα βαθύτερο νόημα στη πιο ανθρώπινη και καλοσυνάτη γιορτή των Χριστουγέννων. Το πόσο χρήσιμοι και βοηθητικοί θα νιώσετε, προσφέροντας, θα αποτελέσει μια σημαντική ‘τροφή’ για την διάθεση σας και τη ψυχή σας.
Όπως έγραψε και ο Τσαρλς Ντίκενς (1812-1870) στο ΄Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία΄, “…..τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή καλοσύνης, συγνώμης, ευσπλαχνίας, ευχαρίστησης. Η μόνη εποχή που γνωρίζω κατά την οποία οι άνδρες και οι γυναίκες φαίνονται ότι συμφωνούν να ανοίξουν διάπλατα τις κλειδαμπαρωμένες καρδιές τους και ότι σκέφτονται τους ανθρώπους που είναι ‘κατώτεροι’ τους σαν πραγματικούς συνταξιδιώτες προς το θάνατο και όχι σαν μια άλλη φυλή πλασμάτων που πορεύονται για άλλα ταξίδια…”.
Η αξία των δώρων, και όχι το κόστος τους, είναι αυτή που μένει στη ψυχή και τη συνείδηση. Το κατά πόσο έχει συναισθηματικά επενδύσει ο αγοραστής στο δώρο του, συνδέεται με το πόσο υπολογίζει τον αποδέκτη. Το πόσο θα αρέσει στον αποδέκτη αποδεικνύει και το πόσο τον καταλαβαίνει ο αγοραστής ως άτομο, ενώ η συγκίνηση που μπορεί να του προκαλέσει ένα δώρο συνδέεται με το πόσο τον αγαπάει και είναι ο άλλος κοντά του συναισθηματικά.
Κανένας δεν βλέπει τον Άγιο Βασίλη, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρχει μέσα στη ψυχή μας. Τα αληθινά και βαθύτερα πράγματα στο κόσμο είναι αυτά που δεν μπορούμε να τα δούμε και να τα ακούσουμε επιφανειακά. Κανένας δεν μπορεί να συλλάβει ή να φανταστεί πόσα θαύματα υπάρχουν στο κόσμο ή πόσα μπορούν να γίνουν, που δεν τα βλέπουμε ούτε μπορούμε να τα δούμε αν δεν τα κοιτάξουμε με τα μάτια της ψυχής μας!
Εύχομαι σε όλους Χαρούμενες Γιορτές
και μια νέα χρονιά γεμάτη υγεία, ψυχική ευφορία
και αγάπη για τον εαυτό μας και τους άλλους.
Κατερίνα Κ. Μιχαηλίδου
Σύμβουλος – Ψυχοθεραπεύτρια
Ατόμων, Οικογενειών, Ομάδων
Μέλος της E.F.T.Α., ΕΛ.Ε.ΣΥ.Θ., E.A.C.-Ε.Ε.Σ., A.G.P.A.
Δέχεται Χαλκίδα και Αθήνα
Αβάντων 19, 34100
Τηλ: 22210 29386 / 24900
