Βιογραφικά στοιχεία Νότη και Άννας Καπνίση

Δύο ξεχωριστοί άνθρωποι που στάθηκαν αχώριστο ζευγάρι σε μια ζωή με δυσκολίες αλλά με πνεύμα ελευθερίας και θαρραλέους αγώνες για την Πατρίδα, τη Δημοκρατία και τον συνάνθρωπο.

Η γνωριμία του ζεύγους Καπνίση έγινε στη Γερμανία, όπου ο (γεννημένος στη Χαλκίδα, το 1910) Νότης, σπούδαζε μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος μηχανικός και συνάντησε την εκεί γεννημένη (στη Λειψία, το 1914) Άννα. Εκεί αγαπήθηκαν και παντρεύτηκαν το 1940, παρά τη ρητά αντίθετη διάταξη της Ναζιστικής νομοθεσίας που δεν αποδεχόταν του γάμους Γερμανίδων με αλλοδαπούς.

Επέστρεψαν στην Ελλάδα λίγο πριν την Γερμανική εισβολή και ήταν από τους πρωτεργάτες της Αντίστασης.

Με το ήθος και τη μαχητικότητά τους, αναδείχθηκαν στην πρωτοπορία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα στην περιοχή, από τις τάξεις του ΕΑΜ, συμβάλλοντας σε μια οργάνωση μαζική, με πολιτική και ένοπλη δράση. Ο Νότης, εξ αρχής μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Εύβοιας του ΕΑΜ, διετέλεσε Γραμματέας της από τον Ιούλιο έως και τον Οκτώβριο του 1944.

Στις 09/09/1943, με τη συνθηκολόγηση των Ιταλών και την παράδοση της Χαλκίδας από την Ιταλική κατοχική διοίκηση στο ΕΑΜ –σε μια από τις πιο λαμπρές στιγμές της Εθνικής Αντίστασης στην περιοχή αν και μόνον ως μια ανάσα ελευθερίας πριν την έλευση των Γερμανών και την αλλαγή Κατοχικής διοίκησης- ο Νότης Καπνίσης είχε την τιμή να είναι από τους βασικούς ομιλητές (μαζί με τον μητροπολίτη Γρηγόριο Πλειαθό και τον Σωτήρη Παπαστρατή) στην αυθόρμητη και ενθουσιώδη παλλαϊκή συγκέντρωση. Ενώ ήταν από τους πρωταγωνιστές τόσο της απελευθέρωσης 500 πατριωτών από τις Φυλακές της πόλης όσο και της μεταφοράς του Ιταλικού οπλισμού στο σώμα των Ανταρτών.

Το φθινόπωρο του 1942, ευαισθητοποιημένοι από τους θανάτους του σκληρού χειμώνα του ’41-’42, μαζί με τον Σωτήρη Παπαστρατή και άλλους ακούραστους εθελοντές και με την ενεργή συμμετοχή του μητροπολίτη Γρηγόριου Πλειαθού, βάζουν σκοπό, κόντρα στις δυσκολίες της Κατοχής, να μηδενίσουν την παιδική θνησιμότητα στην πόλη.

Με πρωτεργάτρια την Άννα, δημιουργείται η «Ειδική Επιτροπή για το Παιδί» και σε συνεργασία με τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό (ο Νότης ήταν μέλος του παραρτήματός του στη Χαλκίδα), οργανώνονται τα καζάνια για τη διανομή γάλακτος σε 500 περίπου βρέφη και χρονιάρικα μωρά (παρουσιάζοντας τις ληξιαρχικές πράξεις γέννησης των πεθαμένων στο μεταξύ παιδιών για να παίρνει τις μερίδες και να τις χορηγεί κι αυτές).

Αργότερα δε, τα συσσίτια μετατρέπονται σε πραγματικό εστιατόριο, στο «Πιάτο του Πεινασμένου & Εξαντλημένου Παιδιού», το οποίο φθάνει να ταΐζει πάνω από 2.500 παιδιά.

Μετά τον Εμφύλιο, ακολούθησαν φυλακίσεις και εξορίες.

Αργότερα, στις 11/05/1958, ο Νότης Καπνίσης εκλέγεται βουλευτής Εύβοιας της ΕΔΑ (μαζί με τον Νίκο Καθαροσπόρη, οι δύο πρώτοι βουλευτές της Αριστεράς στην πολιτική ιστορία του Νομού), σε μια θητεία που ολοκληρώνεται τον Οκτώβριο του 1961.

Αποδεικνύοντας, πέραν των άλλων, ανοιχτούς ορίζοντες και όραμα, θέτει πρώτος στη Βουλή την πρόταση της σύνδεσης της Ευβοϊκής και της Βοιωτικής πλευράς του Ευρίπου με υποθαλάσσια σήραγγα.

Τον Αύγουστο του 1961, στο διεξαχθέν στην Τσεχοσλοβακία κομματικό Συνέδριο υπό την ηγεσία Κολλιγιάννη, ο Νότης εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του εντός Ελλάδας ΚΚΕ.

Στην περίοδο της Δικτατορίας, ακολούθησαν νέες φυλακίσεις και εξορίες.

Στις δημοτικές εκλογές του 1977, ο Νότης εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος μα παραιτείται υπέρ νεωτέρου συνυποψηφίου του, κάνοντας πράξη την έννοια της ανανέωσης του πολιτικού δυναμικού.

Η Άννα πάλεψε με θάρρος και τον καρκίνο, στον οποίο υπέκυψε στις 22/01/1986. Ο Νότης, την ακολούθησε, φεύγοντας από τη ζωή στις 05/06/1989.